donderdag 30 november 2006

Gisteren zijn we naar twee kindertehuizen geweest van Door of Hope. Was erg leuk om dat te zien en ook om te zien waar Sofie 5 maanden lang gewoond heeft, in welk bedje ze sliep etc.

Na de bezoekjes aan deze kindertehuizen reed Martie ons nog even langs het huis van Nelson Mandela. Alleen kun je niets zien omdat er omheen alleen maar muren zitten. Toen we terugwaren hebben we even gebeld met Abba Adoptions om te vragen wie ons vandaag naar de ambassade zou brengen omdat Marita ziek is. We kregen door dat Eva na 10 uur bij ons zou zijn maar de documenten waren woensdagmiddag nog niet binnen. Dus ik begon al meteen te stressen en het andere Nederlanders ook.

Vanmorgen ging Klaas-Wouter ontbijten en toen kreeg hij
te horen dat Eva tussen 9 en 9.30 uur ons zou komen halen. Dus hij liet dat meteen aan mij weten en dat is best een opluchting.

Om 9.05 uur was Eva er en gingen we eerst nog langs Abba om de papieren op te halen en toen naar de ambassade. Het ging vrij snel bij de ambassade en de foto's waren goed!! Weer wat stress minder hahaha.

's Middags kregen wij het eindgesprek met Eva en kregen we dus ook te horen hoe wij gematched zijn. Wat erg goed is om te weten.
Wat ik ook geweldig vind is dat ze haar zo goed bij mij vonden passen en dat ze dezelfde ogen als mij heeft. Dat vond ik zo leuk om te horen.

Morgenochtend gaat Eva de paspoorten van beide Nederlandse kinderen ophalen en dat brengt ze ze gelijk naar ons toe. 's Avonds om 19.45 uur komt Densil ons ophalen om naar het vliegveld te brengen waar Martie ons staat op te wachten.
Om 23.55 uur (ZA-tijd) vertrekt onze vlucht KLM KL592 en we landen op Schiphol als het goed is om 10.00 uur.

Groetjes,
Marloes (Klaas-Wouter en Sofie)

Aftellen, we willen naar huis!

Nog 3 nachtjes slapen hier en 1 in het vliegtuig. Het wachten wordt steeds moeilijker. Hoe fijn het hier ook is met 3 andere Nederlandse stellen en nu in totaal 6 kinderen, het heeft wel lang genoeg geduurd. Zelf koken is hier niet echt te doen en hoe handig Mr. Delivery ook is en hoe goed de magnetronmaaltijden ook zijn, we willen gebakken hollandse aardappels met een gehaktbal!

Gisteren hebben we de hele middag zonder stroom gezeten omdat er een verdeelstation afgebrand is. De kaarsen waren al uitgedeeld maar die hadden we net niet nodig. Halve inhoud van de koelkast kon wel de vuilnisbak in, er schijnt een buikgriepvirusje of zo te heersen en maar even geen risico nemen dus. Het past wel een beetje bij de vreemde kerstsfeer. Winkels in kerstsfeer, kerstaanbiedingen in de reclamefolders en kooruitvoeringen bij 30 graden... hoezo White Christmas?

Met Sofie gaat het goed, de bronchitis is wel over, een klein hoestje nog, maar die krijgen we nog wel weg voor we gaan vliegen. Ze voelt zich aardig op haar gemak en laat duidelijk merken dat ze is: lekker jengelen als mevrouw even geen aandacht krijgt! Van wie zal ze dat hebben?

Morgen om 9 uur vertrekken we om naar het kindertehuis te gaan kijken, ben heel erg benieuwd hoe het er uitziet, Sofie heeft er toch 5 maanden gewoond.

Groeten,
Klaas-Wouter

Kort berichtje

Even wat kort nieuws. Na een hele warme zaterdag (over de 30 graden en veel zon) is het vandaag wat koeler (bewolkt en 27 graden) maar het blijft benauwd weer. We hebben vannacht weinig geslapen want mevrouw Sofie had geen zin om te gaan slapen hoewel ze echt wel moe was. Dat halen we dus vandaag maar in. De komende dagen gaan we nog op bezoek bij het kindertehuis maar het is even niet duidelijk of dat dinsdag of woensdag wordt.

We zijn hier inmiddels redelijk gewend. Pretoria is een kleine stad want er wonen maar 2 miljoen mensen... De hele dag allerlei geluiden, veel politiesirenes, overal zie je bewaking, hekken, met punten prikkeldraad en stroomdraden er boven en borden met "armed response" omdat "Waakt u voor de hond" niet meer helpt. Hier op de hoek staat de hele dag een autootje van ADT die toezicht houden op de omgeving. Ik vermoed dat bewaking en beveiliging hier de grootste bedrijfstak is. Daar moeten we in het onveilige Nederland dus maar niet over klagen!

Voor de nieuwsgierigen: het menu van vandaag is pizza met een glaasje rode wijn en voor Marloes met squash (een lekkere frisse ranja). De muffins zijn trouwens op. Morgen maar weer nieuwe halen ;-)

Klaas-Wouter

Alvast even wat over onze thuiskomst

Beste mensen,

Hoewel het nog een weekje gaat duren is het goed jullie alvast wat te vertellen over het hoe en wat als we thuiskomen. We merken dat het heel goed gaat met de hechting maar dat het wel een proces is wat tijd nodig gaat hebben. Dit uit zich bij Sofie vooral in het zoeken naar dat wat bekend is: oogcontact met ons, alleen in slaap vallen als we heel dichtbij zijn. Het betekent ook dat ze erg snel bang is: bijvoorbeeld bij drukke wegen, vreemde mensen die haar aanraken (en dat gebeurd hier erg vaak en altijd ongevraagd).

Voor onze aankomst op Schiphol betekent het dat jullie allemaal van harte welkom zijn (vlucht KL 592 landingstijd 10:10) om Sofie te komen bewonderen maar dat we haar heel dicht bij ons gaan houden. Ze zal moe zijn van de lange vlucht en de drukte op Schiphol zal haar waarschijnlijk eng over komen. Aanraken is er dus helaas niet bij. Maar wees niet bang, dat mogen jullie later allemaal inhalen. Wanneer, dat weten we nog niet, gun ons daar wat tijd voor.

Het is onze bedoeling in januari een aankomstfeestje te houden, daar horen jullie nog meer over.

Smile!

Commentaar is hier niet meer bij nodig...

20 november 2006

Uitleg van Auntie Amber, de verzorgster uit Door of Hope.

Foto 20 november 2006

Hier hebben we Sofie net gekregen, in hetkantoor van Abba Adoptions. Ze kijkt nog een klein beetje moeilijk, maar geen tranen. Stoere meid!

Vrijdag 24 november 2006

Sofie begint vandaag om kwart over 5, dus wij mochten uitslapen. Marloes was al om 2 uur wakker en heeft daarna niet meer geslapen. We gaan dus maar rustig aan doen vandaag.

Om 9 uur zijn we naar Eastwood gelopen en hebben pasfoto's laten maken bij Ludwig's voor het nood[paspoort. Daarna boodschappen gedaan bij Woolwoorth en besloten ons zelf eens lekker te verwennen: verse ananas, lemon swirl cheesecake, chocolatemouse, muffins en uiteraard lekkere magnetronmenu's want we hebben niet zoveel zin meer in Mr. Delivery.

Jullie moeten nog even geduld hebben voor de foto's. We hebben een verkeerd kabeltje meegenomen en met een geleend kabeltje bleek het ook niet te werken. Straks nog even proberen met ons SD-kaartje in de camera van iemand anders.

Vandaag komen Jolanda en Ernst-Paul aan. Hans en Marieke met Martha en Nathan waren er dinsdag al, dus vanaf vandaag zijn we compleet (alle Nederlanders die op dezelfde dag het afreisgesprek hadden).

Wat betreft de voorstellen. We weten niet meer dan dat Marita vorige week vrijdag op telefoon van Wereldkinderen zat te wachten en dat er aan 4 voorstellen gewerkt werd. We weten niet of dat allemaal Nederlandse voorstellen waren en we waren ook niet scherp genoeg om dat te vragen.

Maar goed, we gaan eens lekker van de zon en rust genieten en jullie horen wel weer van ons.

Klaas-Wouter en Marloes

Donderdag 23 november 2006

De donderdag hebben we gebruikt om een beetje bij te komen en het ritme te vinden wat voor Sofie nodig is. En dat lukt aardig. Het weer wordt ook beter en dus gelijk warm (middagtemperatuur 30 graden).

Wat ik nog vergat te melden bij woensdag was een vervelende ervaring bij de Pick en pay supermarkt. Eigenlijk de hele tijd zijn er mensen die Sofie willen aanraken tegn haar lachen etc etc, dat hoort er hier nu eenmaal bij.

Maar bij de pick en pay sprak een blanke man van in de 60 ons aan en vroeg of ze van ons was. Yes she is since today antwoorde ik trots.

De man: Why?
Ik: because today was the court order.
Hij: Why?
Ik: because we adopted her.
Hij: Why?
Ik: because we love her.
Hij: Why?

Toen pas begreep ik dat deze meneer nog in de apartheid leeft en hebben we hem verder genegeerd. Jammer.

Woensdag 22 november 2006 deel 2

's Middags zijn we met Sofie naar dokter Kunzmann geweest omdat ze al een paar nachten zwaar ademde en een beetje verkouden is. Ze blijkt bronchitis te hebben en de dokter heeft diverse medicijnen voorgeschreven (antibiotica, neusdruppels en twee drankjes). Overigens is ze niet de enige want zo ongveer alle kinderen in het guesthouse die net geadopteerd zijn hebben er last van. Marloes heeft ook wat moeite met ademen en ik niet echt maar ik heb natuurlijk net een antibitoica-kuur achter de rug omdat ik in Nederland al tegen bronchitis aan zat.

Al met al een zware dag en jullie begrijpen wel dat we er even niet aan toe gekomen zijn de weblog bij te werken.

Woensdag 22 november 2006

Sofie begon vandaag om half 5 en wij dus ook. Dat was niet zo erg want om 7 uur werden we opgehaald door Marita om naar de rechtbank in Johannesburg te gaan. We gingen samen met Jeroen en Esther en Abigail en een Zuid-Afrikaans echtpaar wat een dochtertje van 4 geadopteerd heeft. Dat meisje komt ook uit Door of Hope (Glenvista) en ze herkende Abigail en Sofie (Kagiso). Heel bijzonder, die mensen hebben al een zoon van 12 (geadopteerd met 9 maanden). De man zit in een rolstoel omdat hij bij een overval in zn rug geschoten is tijdens zijn werk als bewaker op een geldtransport.

De heenreis was bijna Hollands, dikke file en allemaal auto's met 1 bestuurder. Het openbaar vervoer is hier trouwens nog beroerder dan bij ons en de mensen willen liever in Pretoria wonen (op stand!). Onze vraag hoeveel mensen er in Johannesburg wonen kan niet beantwoord worden, er wonen zoveel illegalen dat niemand het weet.

De rechtbank is een somber vies gebouw met heerlijke houten banken, waarop je overigens prima een luier kan verschonen. De rechtzaak was maar kort en ontspannen. Maar toch een moment om bij stil te staan: will you proceed? YES!

Sofie heeft nu onze achternaam (Geleijnse met puntjes ;-)) en nog veel belangrijker eigenlijk, wij zijn verplicht (en mogen) om ons leven lang voor haar te zorgen naar ons beste kunnen.

Dinsdag 21 november

Sofie was om 4 uur wakker en wij al eerder... om half negen hadden we een afspraak met de social worker die de rechtzaak heeft voorbereid en hoewel dat allemaal erg ontspannen gaat is het toch niet makkelijk. Je hoort wat dingen waardoor je weer even stil gezet wordt bij de realiteit van dit land en de nare gevolgen daarvan. Als je dan bedenkt welke toekomst God voor Sofie bedacht heeft dan schieten je ogen vol en voel je je heel klein maar o zo gelukkig.

's Middags hebben we wat boodschappen gedaan met de buggy maar dat vond Sofie niet zo heel fijn en dat doen we dus niet meer. Dan maar lekker sjouwen met de draagzak. Toen we terug liepen van Woolwoorth's (een soort AH maar dan 2 keer zo luxe en met Liddl-prijzen ;-)) begon het te regenen en onweren dus maar even heel hard gelopen met de buggy half onder mn armen.

Klaas-Wouter

Toch nog een foto!

Deze stond op de cd-rom en is van 16 november, de dag dat wij vlogen. Alsof ze het al heel goed wist...

20 november 2006 Omarmdag deel 2

Na het middagslaapje zijn we even in de tuin gaan wandelen en daarbij bleef ze heel rustig zolang ze maar oogcontact had. Ze was inmiddels wel moe want zowel haar ochtend als middagslaap waren veel korter dan normaal en na een lekker badje en een laatste fles ligt ze nu vanaf half zeven heerlijk te slapen.

Al met al zijn we baaie dankbaar!

Klaas-Wouter en Marloes

20 november 2006 Omarmdag

Vandaag was de grote dag. We waren vroeg wakker, eigenlijk hebben we nauwelijks geslapen. Precies om 11 uur waren we bij Abba Adoptions en na een paa minuten (camera testen en zo) kwam de verzorgster binnen met Sofie. Marloes kreeg haar als eerste in armen en nadat we weer waren gaan zitten lieten de verzorgster en Marita ons even alleen om tot rust te komen. Sofie bleef heel rustig en ik mocht haar ook vasthouden. Vervolgens heeft de verzorgster een en ander over haar ritme en voeding verteld. We kregen ook een keurig boekje mee waar dat in staat met foto's etc en een cd-rom met foto's.

Om kwart voor 12 waren we terug in het guesthouse en mochten de andere Nederlanders haar even bewonderen. Jeroen en Esther konden wat eerder naarAbba vertrekken omdat wij zo snel terug waren ;-)

Sofie bleef steeds oogcontact zoeken en ons observeren maar had het wel wat moeilijk. Een schone luier hielp niet, flesje niet, maar dat was ook niet zo gek. Uiteindelijk is ze op het bed op mijn buik in slaap gevallen. Na een klein uurtje werd ze weer wakker en heeft ze voor het eerst naar Marloes gelachen! Toen heeft ze wel netjes haar fruithapjes opgegeten.

19 november 2006 - morgen...

We hebben eht weeknd gebruikt om een beetje te wennen en tot rust te komen, van excursies is het niet gekomen. We zijn wel een beetje wezen shoppen en wandelen. Op de flea-market van Hatfield hebben we natuurlijk een stapel kralen gekocht.

We worden nu wel wat zenuwachtig, morgen zal dat wel erger zijn... om 11 uur worden we bij Abba Adoptions (hier aan de overkant) verwacht en krijgen we Sofie in onze armen.

Voor de yahoo-mail-groep: we begrepen vrijdag dat er nog een of meer voorstellen aan zitten te komen en zijn erg benieuwd of die al doorgekomen zijn. Laten jullie ons dat weten?

Groeten vanuit een Hollands regenachtig Pretoria,
Klaas-Wouter en Marloes

17 november

Gisteren was een lange dag, vliegen is duidelijk niet ons ding. Zeker niet als de persoon voor je de hele dag z'n stoel achterover gooit (en Marloes zich dus net een kip in een legbatterij voelde). Maar goed, straks komt Marita van Abba Adoptions een en ander vertellen en daarna gaan we boodschappen doen bij de Spar.

Wordt vervolgd,
Klaas-Wouter

Guesthouse

We verblijven in guesthouse Chancellor's Court en dat is zeker geen straf, zoals jullie hier kunnen zien.



We reizen tegelijk met een ander Nederlands stel en zullen nog een aantal Nederlandse stellen tegenkomen die in hetzelfde guesthouse verblijven.

Vertrek

Op 16 november vertrekken we naar Zuid-Afrika om onze dochter Sofie Kagiso Riley op te gaan halen. Op deze weblog kunt u onze belevenissen volgen.

Klaas-Wouter en Marloes Geleynse - van der Wegen