zaterdag 25 november 2006

Alvast even wat over onze thuiskomst

Beste mensen,

Hoewel het nog een weekje gaat duren is het goed jullie alvast wat te vertellen over het hoe en wat als we thuiskomen. We merken dat het heel goed gaat met de hechting maar dat het wel een proces is wat tijd nodig gaat hebben. Dit uit zich bij Sofie vooral in het zoeken naar dat wat bekend is: oogcontact met ons, alleen in slaap vallen als we heel dichtbij zijn. Het betekent ook dat ze erg snel bang is: bijvoorbeeld bij drukke wegen, vreemde mensen die haar aanraken (en dat gebeurd hier erg vaak en altijd ongevraagd).

Voor onze aankomst op Schiphol betekent het dat jullie allemaal van harte welkom zijn (vlucht KL 592 landingstijd 10:10) om Sofie te komen bewonderen maar dat we haar heel dicht bij ons gaan houden. Ze zal moe zijn van de lange vlucht en de drukte op Schiphol zal haar waarschijnlijk eng over komen. Aanraken is er dus helaas niet bij. Maar wees niet bang, dat mogen jullie later allemaal inhalen. Wanneer, dat weten we nog niet, gun ons daar wat tijd voor.

Het is onze bedoeling in januari een aankomstfeestje te houden, daar horen jullie nog meer over.

3 opmerkingen:

Laurens en Jenny zei

Geen probleem kinders. Natuurlijk willen we ook graag Sofie begroeten maar oma en opa hebben wel wat geduld. Maar ze mag zaterdag wel gelijk bij ons in de auto en ik neem aan dat je niet zelf wilt rijden. Zal die volvo morgen eens even mee naar de kerk nemen anders wil die zaterdag misschien niet eens starten. groeten ook van mama

P.S. Sofie staat nu al in Ontmoeting

Laurens en Jenny zei

Nog even een paar dingen die ik (laurens) kwijt wil. Vanmorgen in de kerk hoorden we dat Nico en Martine vader en moeder zijn geworden van hun tweede dochter. En dan denk je er zo over na hoe bijzonder het is dat onze God en Vader Sofie Kagisa Riley op deze manier liefhebbende ouders heeft gegevens en dat Hij onze kinderen op deze manier toch een dochter heeft gegeven om lief te hebben en voor te zorgen. Wij hopen (of weten) dat zij in ons gezin haar plekje krijgt en ook in onze familie(s) en in onze kerkgemeenschap. Klaas-Wouter en Marloes mogen haar opvoeden als kind van God en met Zijn hulp.
Wij bidden om sterkte en hulp van God bij deze bijzondere taak en hopen dat wij hun daarbij kunnen en mogen helpen. Tot zaterdag

Laurens en Jenny zei

sorry tokfoutje in de tweede naam van Sofie